Ze schrijft gedichten, bakt taarten, speelt piano, studeert aan de hogeschool én is sinds oktober trajectbegeleider bij Bon. Suzan Ali (29) is een bezig bijtje. “Ik heb heel hard gewerkt, maar dat was steeds met veel plezier.”
Het is intussen al vijf jaar geleden dat Suzan uit Syrië naar België vluchtte. Ze kwam via haar broer en schoonzus, die al langer in ons land verbleven, snel bij Bon terecht. “Ik zeg altijd dat een goed begin het halve werk is”, klinkt het. “Dat goede begin heb ik op die manier zeker gehad.”
Mensen helpen
Suzan was slechts enkele maanden in België toen ze haar cursus maatschappelijke oriëntatie startte. Ze combineerde die met Nederlandse lessen, maar dat was voor haar niet genoeg. “Ik wilde de taal écht goed leren en ben daarom met vrijwilligerswerk gestart, onder andere bij Bon zelf. Op die manier kon ik mijn Nederlands oefenen en deed ik tegelijkertijd ook werkervaring op”, vertelt Suzan. Ze noemt in totaal zeven organisaties op waar ze als vrijwilliger gewerkt heeft. Allen hebben ze iets gemeen: ze bevinden zich in de zorgsector. “Ik help heel graag mensen”, vertelt ze. “Dat is ook waarom ik zo graag trajectbegeleider ben.”
Een trajectbegeleider begeleidt inburgeraars tijdens hun inburgeringstraject en helpt hen zoeken naar werk, een opleiding of hobby. Verder ontfermt die zich over de administratie die daarbij komt kijken: het opmaken van inburgeringsattesten en -contracten, maar ook bijvoorbeeld het opvolgen van aanwezigheden in de lessen. “Ik luister naar de doelen van een cursist en help dan om die samen te bereiken”, luidt het bij Suzan. “Geweldig vind ik dat. Ik kan daarvoor ook mijn eigen ervaring als vluchteling, nieuwkomer, vrijwilliger en student delen.”
Leergierig
Als student? “Ik combineer mijn job met een hogere studie office management: business and languages”, vertelt Suzan. Ze heeft in België eerst haar secundair onderwijs opnieuw gedaan en is daarna verder gaan studeren. “In Syrië heb ik mijn universitaire studie niet kunnen afmaken door de oorlog. Ik wilde hier herbeginnen, voor een frisse start en een goede toekomst.” Tijdens haar opleiding liep Suzan stage bij Bon. Daarna kon ze er terecht aan het onthaal. “Ik ben heel leergierig”, klinkt het. “Ik vroeg mijn leidinggevende steeds om extra taken, en deed ook dingen die eigenlijk helemaal niet door de onthaalmedewerker gedaan moesten worden. Uiteindelijk werd ik trajectbegeleider. Ik heb heel hard gewerkt, maar dat was steeds met veel plezier.”
Het is een lang traject geweest voor Suzan. “Het is als nieuwkomer niet makkelijk om hier een nieuw leven te starten”, vertelt ze. Wat haar helpt tijdens moeilijke momenten, is pianomuziek. “Mijn moeder is achtergebleven in Syrië, toen ik naar België kwam. Zij is gestorven en ik heb geen kans meer gehad om afscheid te nemen. Ik heb toen veel naar pianomuziek geluisterd om me beter te voelen.” Een aantal maanden geleden begon ze daarom zelf met pianolessen. “Ik vind het heel interessant,” vertelt ze enthousiast, “ook al ben ik nog maar een beginner.”
Foutloos Nederlands
Hoewel ze op korte tijd al heel wat bereikt heeft, blijft Suzan ambitieus. “Het is mijn droom om op een dag foutloos Nederlands te kunnen spreken en schrijven”, vertelt ze. “Ik ben heel streng voor mezelf. Ik vind het een vorm van respect om een taal perfect te beheersen, voor het land en voor de taal zelf.” Suzan schrijft graag gedichten. Dat deed ze al in Syrië, maar sinds kort durft ze het ook in het Nederlands. “Ik durf ze wel nog niet met de wereld te delen”, vertelt ze. “Ik hou echt niet van taalfouten.” Verder droomt ze ervan haar diploma te halen en haar job als trajectbegeleider goed te blijven uitvoeren. “En daarna? We zien wel wat de toekomst brengt. In het leven ben je nooit zeker.”
Pages